ﺍﺑﻮ ﺣﻤﺰﻩ ﺛﻤﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ: ﺩﻳﺪﻡ ﺍﻣﺎﻡ ﺳﺠﺎﺩ (ﻉ) ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻡ: (ﻣﺮﺩﻡ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ: ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ، ﻧﺸﺴﺘﻦ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ). ﺍﻣﺎﻡ ﺳﺠﺎﺩ (ﻉ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: (ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﺑﻮﺩﻡ، ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﮐﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭼﺮﺕ ﻭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ).

نظرات شما عزیزان:

برچسب‌ها: